هرتسوگ، ورنر (۱۹۴۲)
هرتسوگ، ورنر (۱۹۴۲)(Herzog, Werner)
| ورنر هرتسوگ Werner Herzog | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۲م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان، نویسنده، شاعر، بازیگر |
| شغل و تخصص های دیگر | کارگردان اپرا |
| آثار | هراکلس، آگیره خشم پروردگار (۱۹۷۲)، نوسفراتوی شبح شب (۱۹۷۹)، و فیتزکارالدو (۱۹۸۲) |
| گروه مقاله | سینما |
(نام اصلی: ورنر اشتیپ‌تیک[۱]) کارگردان، نویسنده، شاعر، بازیگر و کارگردان اپرا، اهل آلمان. از مهم‌ترین چهره‌های سینمای آلمان نو محسوب می‌شود، که جنبشی بود در حد فاصل دهه‌‌ی شصت تا هشتاد میلادی و با الهام از موج نو فرانسه، تولید آثاری با بودجه‌ی محدود و همراه با بداعت‌های فرمی را پیگیری می‌کرد. اولین فیلم خود، هراکلس[۲]، را در نوزده سالگی ساخت و از آن زمان تا کنون، بیش از شصت فیلم بلند، مستند و فیلم کوتاه را کارگردانی کرده است. اغلب دوربین خود را برای فیلم‌برداری به مکان‌های دور و یا جاهایی که فیلم‌برداری در آن‌جا ممکن نبود، می‌برد. فیلم‌های او مبتکرانه و از لحاظ بصری باشکوه‌اند، همچون آگیره خشم پروردگار[۳] (۱۹۷۲)، نوسفراتوی شبح شب[۴] (۱۹۷۹)، و فیتزکارالدو[۵] (۱۹۸۲). او در سال ۲۰۰۰ کارگردانی فیلم مستندی به‌نام بهترین دوست من[۶] را به‌پایان رساند، که شرح همکاری آشکارا پرتشنج او و کلاوس کینسکی[۷] بازیگر اصلی فیلم‌هایش است. هرتسوگ معمولاً از استوری‌بورد استفاه نمی‌کند و در بسیاری از سکانس‌ها با بداهه‌پردازی پیش می‌رود. او ضمناً چندین کتاب شعر منتشر کرده و چند اپرا را به روی صحنه برده است. فرانسوا تروفو، کارگردان شهیر فرانسوی، هرتسوگ را مهم‌ترین کارگردان زنده معرفی کرده و نشریه‌ی تایم در سال 2009 او را یکی از صد چهره‌ی تاثیرگذار دنیا معرفی کرده است.