انبار شاهی
انبار شاهی
زندان بزرگ شهر تهران از دورۀ ناصر‌الدین شاه قاجار به بعد. این زندان که به آن «انبار مبارکه» و به‌اختصار «انبار» نیز می‌گفتند، زیر دروازۀ نقاره‌خانه در میدان ارگ تهران قرار داشت و در دورۀ قاجاریه، به‌ویژه از زمان ناصر‌الدین شاه تا محمدعلی شاه قاجار، محل نگهداری زندانیان سیاسی و کسانی بود که بر حکومت شوریده بودند. در انبار شاهی چاهی بود که به آن چاه ویل (یا: ول) می‌گفتند و پیکر اعدام‌شدگان را در آن می‌انداختند. این زندان پس از انقلاب مشروطیت، از رونق افتاد. میرزا رضای کرمانی، شیخ‌الرئیس میرزا قاجار، حاج سیاح محلاتی از زندانیان مشهور انبار شاهی بوده‌اند.