ابن قاص
ابن قاص ( - 335ق)
(ابوالعباس احمد بن ابی احمد طبری؛ معروف به ابن قاص) فقيه شافعی، قاضی و واعظ ایرانی اهل طبرستان. پدرش واعظ و داستان‌گو بود و به همین دلیل خود به قاص و پسرش احمد به ابن قاص آوازه یافته بودند. در برخی از منابع ذکر شده که او آوازه‌اش به ابن قاص را برای موعظه‌های شاخصش به دست آورده بود. برای فراگیری علوم دینی به بغداد رفت و فقه را از ابوالعباس احمد بن عمر (ابن سريج) (۲۴۸ - ۳۰۶ق)، فقیه و متکلم بزرگ شافعی، فراگرفت. به واسطه یا مستقیم از کسانی چون فضل بن حباب ابوخلیفه جُمَحی و محمد بن عثمان بن ابی شیبه حدیث شنید. سپس به زادگاهش بازگشت و در آنجا به کار قضاوت و تدریس روی آورد و عالمانی چون ابوعلی حسن زجاجی طبری از او فقه شافعی آموختند. ابن قاص در جنگ مسلمانان با روميان حضور داشت، سپس به طرسوس رفت و در آنجا رحل اقامت افكند و به وعظ پرداخت و در همان‌جا (احتمالاً در جنگ با رومیان) درگذشت. گفته شده كه مدتی مقام قضاء طرسوس را نيز برعهده داشته است.