اسدالله عمادی
اسدالله عمادی (مهدیشهر ۱ مهر ۱۳۳۱ش- )
شاعر، داستان‌نویس و پژوهشگر ادبیات. در روستای کاورد از آبادی‌های شهرستان مهدیشهر (استان سمنان) به دنیا آمد. دورههای تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش و قائمشهر گذراند. از سال 13۵0ش به تحصیل رشتۀ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران پرداخت. به دلیل فعالیت‌های سیاسی از 13۵2 تا 13۵3ش را در زندان به سر برد. پس از آزادی تحصیلاتش را پی گرفت و پس از فارغ‌التحصیل شدن ابتدا به عنوان دبیر در تهران و پس از کوچیدن به ساری (1359)، در آنجا به تدریس پرداخت. از پایان دهۀ 13۶0ش به اجبار بازخرید شد و به تدریس آزاد روی آورد.
نخستین آثار عمادی با نامهای گَوَنهای کوهی که داستانی بلند است (تهران، 13۵۴ش) و ستارههای خاکی که مجموعه داستانی از او است (تهران، 13۵۵ش) در دوران دانشجوییاش منتشر شدند. از عمادی طی نزدیک به 50سال فعالیت ادبی حدود 15 عنوان پژوهش ادبی، بیش از 10 مجموعه یا گزیدۀ اشعار و بیش از 10 عنوان کتاب در زمینۀ ادبیات داستانی (رمان و مجموعه داستان) منتشر شده است. علاوه بر اینها وی از گردانندگان و نویسندگان کتاب فروردین (گاهنامه در شش دفتر)، از مؤلفان کتاب ساری، کهنشهر مازندران و دانشنامۀ تبرستان و مازندران (تهران، 1398ش) است. ترجمهٔ شعرهای تبری کتاب‌های تاریخ طبرستان اثر ابن اسفندیار و تاریخ رویان اثر اولیاءالله آملی (هر دو کتاب ویراستهٔ افشین پرتو) را عمادی انجام داده و علاوه بر این‌همه از او بیشتر از 60 مقاله در نشریههای ادبی- فرهنگی همچون گیلهوا، گیلان ما، رهآورد گیلان، بارفروش، چیستا، اباختر و کلک به چاپ رسیده است.