آق سنقر
آق سُنْقُر ( ـ۴۸۸ق) Aq Sunqur
ملقب به ابوسعید و قسیم‌الدوله و معروف به اتابک آق سنقر، پدر عمادالدین زنگی اتابک موصل. آق سنقر نزد ملکشاه بسیار مقرب بود. در ۴۷۷ق والی موصل و در ۴۷۹ق والی حلب بود. وی به جنگ نصر بن علی کنانی در شیز رفت و پس از نبرد با او از در صلح درآمد. در ۴۸۲ق دژ برزویه را از دست ارمنیان گرفت. پس از آن به همراه تاج‌الدوله تتش برادر ملکشاه مأمور تصرف حمص و افامیه شد. آق سنقر در تصرف مصر و سواحل شام و جزیره، نقش بسیار زیادی ایفا کرد. پس از فوت ملکشاه (۴۸۵ق) آق سنقر به تاج‌الدوله تتش گرایید ولی پس از پیروزی برکیارق، فرزند ملکشاه، به خدمت او درآمد و همراه او عازم حلب گردید و در جریان جنگی که بین آنان درگرفت، سپاه آق سنقر شکست خورد و خود او اسیر شد و تتش در جمادی الاول ۴۸۷ق فرمان به‌قتل او داد. آق سنقر را امیری عادل و نیکو سیرت و با سیاست دانسته‌اند. از آثار زمان حکومت او منارۀ مسجد جامع حلب است.