آرن یکه ها
آرَنْ‌یَکَه‌ها (Aranyakas)
(در سانسکریت[۱] به‌معنی «کتاب‌های جنگل») کتبی که درپی تحول برهمِن‌ها[۲]، شرح‌های وداها[۳]، در ۷۰۰پ‌م در هند تألیف شد. تفاوت آن‌ها با یکدیگر در احتمال وجود اطلاعاتی از آیین[۴]های سرّی در آرن‌‌یکه‌هاست، آیین‌هایی که فقط افراد خاصی صلاحیت برگزاری آن‌ها را دارند. باریک‌اندیشی فلسفی[۵] نیز نزد آرن‌یکه‌ها بیشتر است، از این‌رو تنها برای مطالعۀ دو گروه از خودی‌ها بود؛ زاهدانی[۶] که در جنگل می‌زیستند و در آیینهای قربانی[۷] شرکت نمی‌کردند، و سالکانی[۸] که به دور از آبادی در انزوای جنگل از مرشدان خود آموزش می‌دیدند. آرن‌یکه‌ها شرح سرّی معنای استعاری آیین‌ها و بحث معنی باطنی قربانی در مقابل معنی ظاهری اجرای آن است. بخش‌های فلسفی آرن‌یکه‌ها را، که نظری‌تر از بخش‌های دیگرند، گاهی اوپانیشاد[۹] می‌نامند.