مایکاوا، کونیو (۱۹۰۵ـ۱۹۸۶)
مائِکاوا، کونیو (۱۹۰۵ـ۱۹۸۶)(Maekawa, Kunio)
| کونیو مایکاوا Kunio Maekawa | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۶م |
| ملیت | ژاپنی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه توکیو |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار | تالار شهر ایشیگاکی، در جنوب غربی اوکیناوا (۱۹۸۶) |
| گروه مقاله | معماری |
معمار ژاپنی. از پیش‌گامان معماری مدرن در ژاپن بود، و از سبک بین‌المللی[۱] لوکوربوزیه[۲]، معمار فرانسوی، قویاً تأثیر گرفت، و بر استفاده از روکار بتونی[۳] زبر تأکیدی بروتالیستی[۴] داشت. میکاوا در نیگاتا[۵]، شمال غربی جزیرۀ هونشو[۶]، به‌دنیا آمد، و در دانشگاه توکیو[۷] درس خواند. از ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۰ در دفتر لوکوربوزیه در پاریس کار کرد و از او بسیار تأثیر گرفت. دومین فردی که در او تأثیر گذاشت، آنتونین رِیموند[۸] (۱۸۸۹ـ۱۹۷۶) بود که میکاوا از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۵ در دفتر او در توکیو[۹] کار می‌کرد. میکاوا کار شخصی‌اش را در ۱۹۳۵ آغاز کرد، و نخست یک مدرنیست سازش‌ناپذیر بود. در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ و اوایل دهۀ ۱۹۴۰، که دورۀ تسلط احساسات ملی‌گرایانۀ افراطی در ژاپن بود، کارهایش به‌منزلۀ نمونه‌هایی از «انحطاط غربی» تخطئه شدند؛ لیکن طرح‌هایش برای بازسازی پس از جنگ ژاپن کاملاً مناسب بودند. از دهۀ ۱۹۵۰ ساختمان‌های شهری مختلفی ساخت که استفادۀ جسورانه از بتون، و اقتباس هوشمندانه از عناصر معماری ژاپنی، ویژگی بسیاری از آن‌هاست. در میان مهم‌ترین و تأثیرگذارترین ساختمان‌هایش، مجتمع آپارتمانی هارومی[۱۰]، توکیو (۱۹۵۸)، نخستین مجتمع آپارتمانی بلند در ژاپن؛ تالار جشن[۱۱]، توکیو (۱۹۶۱)، از برجسته‌ترین بناهای مدرن ژاپن؛ و تالار شهر ایشیگاکی[۱۲]، جزیرۀ ایشیگاکی[۱۳]، در جنوب غربی اوکیناوا[۱۴]، (۱۹۸۶) درخور ذکرند. آثار میکاوا در نسلی از معماران جوان ژاپنی تأثیر گذاشت، که کنزو تانگه[۱۵] مهم‌ترینِ آنان به‌شمار می‌رود.