باغ داوودیه
باغ داوودیه
این باغ را، در ۱۲۷۳ق، میرزا آقاخان نوری صدراعظم در قریۀ ارغونیه متعلق به ارغون‌میرزا پسر حسنعلی‌میرزا شجاع‌السلطنه، در حومۀ شمالی شهر تهران، احداث کرد. میرزا آقاخان، باغ و عمارت را به نام پسر خود، داوودخان وزیر لشکر، داوودیه نامید. باغ داوودیه محل تفرج و اقامت‌های مکرر ناصرالدین‌شاه بود، و سلام عام عید غدیر سال ۱۲۷۰ق در ساختمان نیمه‌تمام آن برگزار شد. باغی بود بسیار پردرخت و سرسبز، با چند آبشار از فراز کوهی مصنوعی که آب آن‌ها به نهر خیابان مرکزی باغ هدایت می‌شد. عمارت داوودیه سه طبقه داشت، طبقۀ اول حوضخانه بود با حوضی هشت‌گوش، و در تالار شمالی طبقۀ دوم، تصویر میرزا آقاخان و پسرانش نقاشی شده بود. پس از برکناری میرزا آقاخان، باغ داوودیه جزء املاک سلطنتی شد و در ۱۲۹۶ق، قزاقخانه نخست در آن‌جا تشکیل شد. بعدها قطعه‌قطعه و فروخته شد. در دورۀ محمدرضا شاه پهلوی، محلۀ مسکونی داوودیه شامل خیابان‌های ظفر (وحید دستگردی کنونی) و میرداماد در جاده قدیم شمیران (دکتر علی شریعتی کنونی) را تشکیل داد.