آلب
آلْب (alb)
(از ریشۀ رومی Tunica alba، به‌معنی «قبای سفید») در کلیسای مسیحی، ردا یا قبای سفیدی از کتان، مخصوص عبادت کشیشان. این لباس لباده‌ای را که آستین‌هایش کوتاه است، از سر به تن می‌کنند. آلب نماد بی‌گناهی و پاکی است. در آغاز قرن ۵م، مسیحیان و روحانیان، در هر مرتبه، آلب ساده‌ای به تن می‌کردند، اما در قرن ۱۱م حاشیه‌ها و سرآستین‌های آن با نوارهای سوزن‌دوزی‌شده تزئین شد و سپس، قطعات چهارگوش زینتی هم بدان افزودند. بعدها آلب لباس خاص اَفخارستیا[۱]یی شد که مجریان مراسم عشای ربانی[۲] می‌پوشیدند. پوشیدن آلب، ساده یا آراسته، امروزه نیز رایج، و به تعبیری یادآور «خرقۀ سفید» صدر مسیحیت است. آن را مجریان برخی از آیین‌های کلیسای کاتولیک رومی و بعضی از انگلیکان[۳]ها و لوتری[۴]ها می‌پوشند.