جیمز اسپیدر
جیمز اسپیدر (ماساچوست 7 فوریه 1960م- ) James Spader
(نام کامل: جیمز تاد اسپیدر[۱]) بازیگر امریکاییِ برندۀ جایزۀ بهترین بازیگر جشنواره فیلم کن. پدر و مادرش معلم بودند. در 17سالگی تحصیل در آکادمی فیلیپس[۲] را رها کرد تا در نیویورک به آموزش تئاتر بپردازد. بین فرصت‌های بازیگری روی صحنه و در تلویزیون، به عنوان کارگر راه‌آهن، رانندۀ کامیون، فروشندۀ سودا و نگهبان اصطبل امرار معاش می‌کرد. در آغاز دههٔ ۱۹۸۰م وارد سینما شد و اغلب در نقش جوان نازک‌نارنجی خبیث یا تباه شده به کار گرفته می‌شد؛ اما سرانجام نقش‌هایی متنوع‌تر از راه رسیدند که اوجش نقش پیچیدۀ فیلم‌بردارِ ویدئو در سکس، دروغ‌ها و نوار ویدئویی[۳] (1989م) بود که برای آن جایزۀ بهترین بازیگر جشنواره کن را از آن خود کرد.
اسپیدر در دو دهۀ آغازین فعالیتش ظاهری مقبول و اندکی زنانه داشت و به این ترتیب قاعدتاً نباید در جمع ستارگان مردانۀ سینمای آن روز آمریکا جایی می‌داشت؛ با این حال او نیز به شیوۀ خاص خود جذاب و اغواگر است. شخصیت‌پردازی‌های او در هر نقشی کوچک و بزرگ، مثبت یا منفی نظر را جلب می‌کند. نخستین فیلمش که فیلم اول تام کروز نیز هست فیلم شکست‌خوردۀ عشق بی‌پایان[۴] (1981م) بود که در آن نقش برادر بروک شیلدز[۵] را بازی می‌کرد. در زیبا در لباس صورتی[۶] (1986م) دوست ثروتمند و بدطینت اندرو مکارتی[۷] بود و در فیلم‌هایی مثل بچه‌های جدید[۸] (1985م) و وال استریت[۹] (1987م) نقش جوان شسته-رفتۀ حریص و زیاده‌خواه را بازی می‌کند. نقش تعیین‌کنندۀ کارنامه‌اش در سکس، دروغ‌ها و نوار ویدئویی بود؛ نقش گراهام دالتون[۱۰]، جوانی وسوسه‌انگیز، معمایی و افشاگر واقعیت از طریق نوارهای ویدئویی، که از نظر جنسی ناتوان است، ولی خلوص مصرانه‌اش در برافکندن نقاب‌ها، تاثیری ماندگار و اساسی بر زندگی دوستش و زن زندگی او می‌گذارد.