سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۲ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
جعبه زندگینامه

سالیِری‌، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)(Salieri, Antonio)

ساليِري‌، آنتونيو

آهنگ‌ساز ایتالیایی. معلم بتهوون، شوبرت[۱]، هومل[۲]، و لیست[۳]، و رقیب موسیقایی موتسارت در دربار امپراتوری وین[۴] بود، که سِمَتِ آهنگ‌ساز آن‌جا را داشت. می‌گویند موتسارت را مسموم کرد، اما دلیل و مدرکی بر این مدعا وجود ندارد. موسیقی را از برادرش فرانچسکو سالیِری[۵] فراگرفت، که از شاگردان جوزِپّه تارتینی[۶] بود. در پانزده‌سالگی یتیم شد، و خانوادۀ موچه‌نیگو[۷] بر تحصیل او در مدرسۀ سان مارکو[۸] در ونیز نظارت کردند. سالیِری در این مدرسه با فلوریان گاسمان[۹] آشنا شد، که در ۱۷۶۶ او را به وین برد، بر ادامۀ تحصیل او نظارت، و او را به دربار معرفی کرد. پس از مرگ گاسمان در ۱۷۷۴، سالیِری آهنگ‌ساز دربار و رهبر ارکستر اپرای ایتالیایی شد. اپرای اِئُروپای بازشناخته‌شده[۱۰] او در شب افتتاح لا اسکالا[۱۱]ی میلان در ۱۷۷۴ بر روی صحنه رفت. اپرای خلوص[۱۲] (۱۷۸۷) وی آن‌قدر از لحاظ نمایشی پرقدرت بود که در آغاز آن را به گلوک[۱۳] نسبت می‌دادند. سالیری از ۱۷۸۸ که در مقام کاپلمایستر دربار جانشین جوزِپّه بونو[۱۴] شد، بیشتر در وین اقامت داشت. تا ۱۸۱۸ رهبر ارکستر انجمن موسیقی‌دانان[۱۵] بود و در نخستین اجرای آفرینش[۱۶] اثر هایدن[۱۷] در ۱۷۹۸، کُنتینوئو نواخت.

 


  1. Schubert
  2. Hummel
  3. Liszt
  4. Vienna
  5. Francesco Salieri
  6. Giuseppe Tartini
  7. Mocenigo
  8. San Marco
  9. Florian Gassmann
  10. Europa riconosciuta
  11. La Scala
  12. Tarare
  13. Gluck
  14. Giuseppe Bonno
  15. Tonkünstler Society
  16. Creation
  17. Haydn