مارتینو، بهوسلاف یان (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۶ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
بهوسلاف‌ یان‌ مارتینو
Bohuslav Jan Martinu
زادروز ۱۸۹۰م
درگذشت ۱۹۵۹م
ملیت چک
تحصیلات و محل تحصیل ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ، ویولن
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار اپراهای جولیِتّا (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی (۱۹۵۹)، اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه، کُرال دسته‌گل، مس مزرعه برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا
گروه مقاله موسیقی

مارتینو، بهوسلاف‌ یان‌ (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)

بهوسلاف یان مارتینو

آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای جولیِتّا[۱] (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی[۲] (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ[۳] به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ[۴] نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک[۵] در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل[۶] در پاریس به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقی سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون[۷] و مرکز موسیقی بِرکشِر[۸] پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدن کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه[۹]، کُرال دسته‌گل[۱۰]، مس مزرعه[۱۱] برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش[۱۲]، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا[۱۳] (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا[۱۴]. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن‌سل و پیانو؛ ریتورنِلّوها[۱۵].

 


  1. Julietta
  2. The Greek Passion
  3. Prague Conservatory
  4. Prague Philharmonic Orchestra
  5. Joseph Suk
  6. Albert Roussel
  7. Princeton
  8. Berkshire Music Center
  9. La revue de cuisine
  10. Bouquet of Flowers
  11. Field Mass
  12. The Epic of Gilgamesh
  13. Frescoes of Piero della Francesca
  14. Sinfonietta giocosa
  15. Ritournelles