بروتالیسم

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۸ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

بروتالیسم (Brutalism)

سبکی در معماری که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ پا‌گرفت، و در کارهای لوکوربوزیه[۱] و میس وان در روهه[۲] ریشه دارد. این سبک بر کارکردگرایی[۳] و برخورد صادقانه با مصالح، با رویکردی انعطاف‌ناپذیر تأکید دارد، و در آن استفاده از فولاد و بتون[۴] ارجح است. اصطلاح بروتالیسم را آلیسون و پیتر اسمیتسون[۵] ساختند ، و این سبک را در انگلستان تکامل بخشیدند. طرح اسمیتسون‌ها برای مدرسۀ هانستنتون[۶]، در نورفوک[۷] (۱۹۴۹ـ۱۹۵۴)، یادآور کارهای میس وان در روهه است، هر‌چند که صداقت بی‌رحمانه‌تری دارد و همۀ عناصر خدماتی را در معرض دید قرار داده است. جک لین[۸] و آیور اسمیت[۹] در پارک هیل هاوسینگ اِستِیت[۱۰]، در شفیلد[۱۱] (۱۹۶۱)، از بتون پرداخت نشده استفاده کردند که مشخصۀ کارهای متأخر لوکوربوزیه است.
 


  1. Le Corbusier
  2. Mies van der Rohe
  3. functionalism
  4. concrete
  5. Alison and Peter Smithson
  6. Hunstanton School
  7. Norfolk
  8. Jack Lynn
  9. Ivor Smith
  10. Park Hill Housing Estate
  11. Sheffield