الایضاح
الایضاح
کتابی به عربی، در نحو، نوشتۀ ابوعلی فارسی، در قرن ۴ق. مؤلف آن را به عضدالدولۀ بویهی اهدا کرد، اما وی سادگی کتاب را نپسندید و آن را شایستۀ کودکان خواند. ابوعلی برای جلب خشنودی وی مباحثی در صرف را با پیچیدگی و غموض بسیار نوشت و آن را با عنوان التکلمة به او تقدیم داشت. در این کتاب گرایش ابوعلی به مکتب بصری به وضوح روشن است.
الایضاح را گزیدۀ سامان‌یافتۀ الکتاب سیبویه دانسته‌اند. شرح‌های بسیاری بر این کتاب نوشته شده است که از مهم‌ترین آنها می‌توان شرح عبدالقاهر جرجانی با نام المقتصد و شرح ابوالبقاء عکبری، ابن حاجب، ابن حاج و ابن عصفور را نام برد. این کتاب به کوشش حسن شاذلی فرهود در قاهره به چاپ رسیده است