لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰)
لوبرون، شارل (۱۶۱۹ـ۱۶۹۰م)(Le Brun, Charles)
| شارل لوبرون Charles Le Brun | |
|---|---|
| زادروز |
۱۶۱۹م |
| درگذشت | ۱۶۹۰م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | تاریخ اسکندر (لوور، پاریس) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
هنرمند فرانسوی در شیوۀ باروک[۱]. از ۱۶۶۲م، نقاش دربار لوئی چهاردهم بود، و سال‌ها ریاست آکادمی فرانسه[۲] و کارگاه گوبلن[۳] را برعهده داشت؛ این کارگاه برای کاخ نوسازِ ورسای[۴]، آثار هنری، فرشينه‌های منقوش[۵]، و مبلمان می‌ساخت. لوبرون در اوایل دهۀ ۱۶۴۰م در رم، نزد پوسن[۶] هنر آموخت، و در ۱۶۴۶م به پاریس بازگشت. در مقام رئیس آکادمی، و با حمایتِ کولبر[۷]، وزیر قدرتمند، حاکم مطلق هنر در فرانسه شد. با سفارش آثار، و تعالیم هنری‌اش، همۀ هنرها و صنایع دستی را به خدمت تجلیل از حکومت لوئی چهاردهم، «خورشیدشاه»، درآورد. خود نیز طرح‌های تزیینی بزرگی همچون تالار آینه را در ورسای اجرا کرد (۱۶۷۹ـ۱۶۸۴)، و تک‌چهره‌های رسمی نیز پدید آورد. لوبرون که فرزند یک مجسمه‌ساز بود، در کودکی استعدادش را بروز داد، و پس از چندی هنرآموزی نزد ووئه[۸] و پوسن، در ۱۹سالگی نقاشِ شاه، و در ۱۶۴۸م از اعضای مؤسس آکادمی شد. نخست تحت حمایت فوکه[۹] قرار گرفت، و شاتو دو وو[۱۰] را برای او تزیین کرد؛ سپس از حمایت کولبر برخوردار شد، که در ایجاد نظامی هنری و تولیدیِ در خدمت حکومت مطلقۀ لوئی چهاردهم، لوبرون را بهترین ابزار یافت. در ۱۶۶۲م نقاش اول شاه، و در ۱۶۶۳م رئیس کارگاه سلطنتی مبلمان[۱۱] شد، و آکادمی را تحت حاکمیّت انحصاری خود درآورد. طراحی داخلی ورسای (به‌ویژه پلکان سفیران[۱۲] و تالار آینه) را اجرا کرد، و کارگاه گوبلن را با استخدام نقاشان، مجسمه‌سازان، بافندگان، رنگرزان، طلاسازان، و صنعتگران دیگر، به مرکز بزرگ صنایع هنری مبدّل ساخت. انبوه آثار لوبرون، نقاشی‌های دینی و تاریخی، ازجمله مجموعۀ تاریخ اسکندر[۱۳] (لوور[۱۴]، پاریس) برای پرده‌های منقوش؛ تک‌چهره‌سازی، همچون گروه‌پیکرۀ یاباخ[۱۵] بانکدار و خانواده‌اش (موزۀ ملی، برلین[۱۶])؛ و طراحی‌های تزیینی بسیاری را دربر‌می‌گیرد. پس از درگذشت کولبر در ۱۶۸۳م، مینیار[۱۷]، دشمن لوبرون، اختیارات وی را از آنِ خود کرد، ولی لوئی چهاردهم ستایشگر وفادارِ لوبرون باقی ماند.