ایفی گنیا (ادبیات)
ایفی‌گنیا (ادبیات)(Ifigeneia)
عنوان شماری فراوان از اشعار حماسی و نمایش‌نامه‌های کلاسیک. سخن از اسطورۀ ایفی‌گنیا، به‌رغم آن‌که در ایلیاد به‌کل فراموش شده است، منبع شماری از شاهکارهای بزرگ ادبیات جهان بوده است: ۱. ایفی‌گنیا در تائوریس، که نخستین نمایش‌نامه از سلسله نمایش‌هایی با موضوع این اسطوره است، اثر ائوریپیدس، نخستین اجرا ح ۴۱۴ـ۴۰۹پ‌م. این نمایش‌نامه از پیچیده‌ترین آثار ائوریپیدس به‌شمار می‌رود؛ ۲. ایفی‌گنیا در آئولیس. ائوریپیدس بار دیگر این مضمون را دست‌مایۀ خود کرد. این تراژدی، که آخرین اثر ائوریپیدس است، از شاعرانه‌ترین آثار او به‌شمار می‌رود؛ ۳. ایفی‌گنیا در اولید، اثر روترو، نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی؛ ۴.ایفی‌گنیا در اولید، نوشتۀ ژان راسین، که با الهام از ایفی‌گنیا در آئولیس نوشته شده است؛ ۵. قربانی ایفی‌گنیا، اثر خوزه دکانیسارس، که تقلیدی از اثر راسین است؛ ۵. ایفی‌گنیا درتائوریس، نوشتۀ پیر یاکوپو مارتلو، منتشرشده در ۱۷۰۹؛ ۶. ایفی‌گنیا، اثر گیمون دو لا توش، نوشته‌شده در ۱۷۵۷؛ ۷. ایفی‌گنیا در تائوریس، نوشتۀ گوته، که نخست به نثر نوشته شد و سپس در ۱۷۸۴ به نظم درآمد؛ ۸. ایفی‌گنیا در تائوریس، نوشتۀ چزاره دلا واله. شماری دیگر از آثاری کم‌مایه‌تر نیز با مضمون ایفی‌گنیا در دست است. مضمون ایفی‌گنیا دست‌مایۀ شمار فراوانی اپرا نیز بوده که مشهورترین و بهترین آن‌ها ایفی‌گنیا در تائوریس، در چهار پرده، اثر کریستوف ویلیبالد گلوک است. آهنگ‌سازان بسیاری نیز برای این اپراها آهنگ ساخته‌اند. تابلو قربانی ایفی‌گنیا از مشهورترین نقاشی‌ها با مضمون ایفی‌گنیا است.