بئر معونه
بِئرِ مَعونَه
نام چاهی در عربستان و حادثه‌ای در تاریخ صدر اسلام. بئر معونه بین سکونت‌گاه دو قبیلۀ بنی‌عامر و بنی‌سُلیم قرار داشته و به بنی‌سُلیم نزدیک‌تر بوده است. پیامبر اسلام (ص) در ۴ق گروهی از جوانان انصار را که قاری قرآن بودند، به رهبری مُنذر بن عمرو ساعدی برای دعوت مردم نجد به اسلام به آن‌جا فرستاد. این افراد در کنار بئر معونه اقامت کردند، سپس حرام بن ملحان با نامۀ پیامبر (ص) نزد عامر بن طفیل، از بزرگان بنی عامر، رفت. عامر بن طفیل نامه را نخواند و فرمان قتل حرام بن ملحان را داد و از قبیلۀ بنی‌عامر برای جنگ با یاران پیامبر (ص) کمک خواست، اما آنان از یاری وی سَر باز زدند. عامر بن طفیل با یاری برخی از افراد قبیلۀ بنی‌سُلیم به منزلگاه مسلمانان رفتند و جنگ با شهادت همۀ یاران پیامبر (ص) پایان یافت. پیامبر (ص) چون از واقعه آگاه شد عاملان کشتار را نفرین کرد. گفته می‌شود آیات ۱۶۹ـ۱۷۰ سورۀ آل عمران در شأن این واقعه نازل شده است.