آبراه دریایی سنت لورنس

آبراه دریایی سنت لورنس St Lawrence Seaway

ژرفاب ترعه و دالان حمل و نقل در امریکای شمالی، که رود سنت لورنس را به دریاچه‌های بزرگ متصل می‌کند و به کشتی‌های اقیانوس‌پیما اجازه رفت و آمد از اقیانوس اطلس را به دریاچه سوپریور (به طول 3769 کیلومتر) می‌دهد. آبراه دریایی را امریکا و کانادا در 1959 گشودند. در واقع، آبراه دریایی بخش مونتر‌آل به دریاچۀ اونتاریو است، اما این نام معمولاً برای کل سامانه از اقیانوس اطلس تا دریاچه‌های بزرگ کاربرد دارد. 78 بندر بر این آبراه قرار گرفته‌اند که حدود 250 روز از سال برای کشتی‌های متوسط قابل استفاده است. مرز بین‌المللی کانادا و امریکا در امتداد رود و از میان دریاچه‌های اونتاریو، ایری، هیورن و سوپریور قرار دارد، و ‎آبراه دریایی سنت ‏لورنس را امریکا و کانادا مشترکاً ساخته‌اند. عملیات مقدماتی آبراه در طرف کانادایی رود از 1954 آغاز شد. عملیات اصلی شامل اقدامات زیر بود: ژرف کردن آبراه ولند (که به کشتی‌ها اجازه می‌دهد آبشار نیاگارا را دور بزنند) تا 2/8 متر به طول 16 کیلومتر، لاروبی دریاچه‌های سنت فرانسیس، سنت کلر، و سنت لوئیس، بازسازی آبراه لاشین با دو سد بالابر (برای غلبه بر تند‌آب‌های لاشین)، و احداث هفت سد بالابر بین مونتر‌آل و دریاچۀ اونتاریو، هشت سد بالابر در آبراه ولند، و یکی در سولت سنت ماری، بین دریاچه‌های هیورن و سوپریور.

---