View source for آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =حسین آرمین
|نام =Hossein Armin
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=کمال الدین
|لقب=
|زادروز=تهران ۱۲۹۳ش
|تاریخ مرگ=۱۳۷۴ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=دکتری مدرسه علوم عالی طب (دانشکده پزشکی، ۱۳۱۹ش)، دوره آسیب شناسی عمومی در فرانسه (۱۳۲۹ش)
| شغل و تخصص اصلی =پزشک
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =رییس درمانگاه آسیب شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران (۱۳۲۳ش)، رییس بخش آسیب شناسی دانشگاه تهران (۱۳۲۷ش)، استادی کرسی آسیب شناسی (۱۳۳۴ش)، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی (۱۳۴۸ش)، ریاست دانشکده پزشکی دانشگاه تهران (۱۳۵۰ش)، دبیرکل سازمان نظام پزشکی 
|جوایز و افتخارات =نشان درجه سه همایون، دریافت نشان های لویی پاستور و شوالیه از دولت فرانسه
|آثار =آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ آسیب‌شناسی، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم (تهران، ۱۳۲۸ش)؛ اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر (تهران، بی‌تا)؛ بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ سرطان‌شناسی، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ نکروز کبد (تهران، ۱۳۴۱ش)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[File:10097600.jpg|thumb|آرمين، حسين]]آرمین، حسین (تهران ۱۲۹۳ـ۱۳۷۴ش)   Armin, Hossein<br />

معروف به «کمال‌الدین»، پزشک ایرانی. دورۀ ابتدایی را در مدرسۀ حسینیۀ [[تهران، شهر|تهران]] و دورۀ دبیرستان را در مدارس تدین و ثروت ([[ایرانشهر، شهر|ایرانشهر]]) به پایان برد. در ۱۳۱۳ش، در مدرسۀ علوم عالی طب (دانشکدۀ پزشکی) به تحصیل پرداخت. در ۱۳۱۹ش، دانشنامۀ دکتری خود را اخذ کرد. چندی مسئول سالن تشریح بود. در ۱۳۲۳ش، رئیس درمانگاه آسیب‌شناسی دانشکدۀ پزشکی [[دانشگاه تهران]] و در ۱۳۲۷ش، رئیس بخش آسیب‌شناسی آن شد. در ۱۳۲۹ش، به [[فرانسه]] رفت و دورۀ آسیب‌شناسی عمومی را به پایان رسانید. سپس به [[ایران]] بازگشت. در ۱۳۳۴ش، سمت استادی کرسی آسیب‌شناسی را عهده‌دار شد. در ۱۳۴۸ش، ریاست آزمایشگاه جنایی شهربانی و در ۱۳۵۰ش، ریاست دانشکدۀ پزشکی دانشگاه تهران را به‌عهده گرفت. در نخستین دورۀ نظام پزشکی چند ماهی دبیرکل سازمان نظام پزشکی بود. وی از اعضای انجمن‌های داخلی و خارجی چون انجمن رتیکولواندوتلیال، انجمن آسیب‌شناسی ایران، انجمن جراحی ایران و انستیتوی علوم نیویورک بود. در ۱۳۴۶ش، از [[محمدرضا شاه پهلوی (۱۲۹۸ـ۱۳۵۹ش)|محمدرضا شاه پهلوی]] نشان درجۀ سه همایون و از دولت فرانسه نشان‌های لوئی پاستور و [[شوالیه]] گرفت. گویند وی عضو لژ ماسونی کوروش بود.

از آثارش: ''آسیب‌شناسی آزردگی‌های سورنال'' «غدد فوق کلیوی» (تهران، ۱۳۳۳ش)؛ ''آسیب‌شناسی آزردگی‌های سیستم رتیکولواندوتلیال''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۱، ۱۳۳۲ش)، ''آسیب‌شناسی عمومی و اختصاصی''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۵۱ش)؛ ''آسیب‌شناسی''، گانگلیون استلو (تهران، ۱۳۲۹ش)؛ ''آسیب‌شناسی لنفوگرانوماتوزیدخیم'' (تهران، ۱۳۲۸ش)؛ ''اگرانولوسیتوز و سندروم اگرانولوسیتر'' (تهران، بی‌تا)؛ ''بیماری خون و بافت‌های خون و لنف‌ساز'' (تهران، ۱۳۲۱ش)؛ ''سرطان‌شناسی''، ۲ جلد (تهران، ۱۳۳۴، ۱۳۳۷ش)؛ ''نکروز کبد'' (تهران، ۱۳۴۱ش).

&nbsp;

[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]