نمایش مبدأ برای ابن سکیت، یعقوب (بغداد ۱۸۶ـ ح ۲۴۳ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=یعقوب بن سکیت|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابویوسف‌ یعقوب‌ بن‌ اسحاق‌ دورَقی اَهْوازی|نام مستعار=ابن سِکّیت|لقب=|زادروز=دورق خوزستان/ بغداد ۱۸۶ق|تاریخ مرگ=ح ۲۴۳ق|دوره زندگی=|ملیت=عرب|محل زندگی=بغداد|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=لُغَوی و سخن‌سنج|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اصلاح المنطق|خویشاوندان سرشناس=اسحاق‌ (پدر)|گروه مقاله=زبان شناسی و ترجمه|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن سِکّیت، یعقوب (دورق‌/بغداد ۱۸۶ـ ح ۲۴۳ق)<br>
<p>(ابویوسف‌ یعقوب‌ بن‌ اسحاق‌ دورَقی اَهْوازی معروف به ابن سِکّیت) لُغَوی و سخن‌سنج عرب. سکیت‌ لقب‌ پدرش‌ اسحاق‌ بود که خود نیز عالم‌ در نحو و به‌ ویژه‌ در لغت و شعر بود و از اصحاب‌ کسایی به‌ شمار می‌رفت‌ و به‌ سبب‌ افراط در سکوت ‌بدان‌ ملقب‌ گردید. ابن‌ سکیت‌ در دورق‌ (شهرستان شادگان کنونی)، از شهرهای خوزستان، به‌ دنیا آمد و سپس‌ همراه‌ خانواده‌اش‌ راهی بغداد شد (برخی نیز ولادت‌ او را با اظهار تردید در بغداد دانسته‌اند). واسط و حامل علم و ناقل دانش میان نسل استادان خویش، از‌جمله ابن عربی، [[اصمعی|اَصمَعی]]، [[ابوعبیده، معمر بن مثنی (بصره ۱۱۰ـ ۲۰۹ق)|ابوعُبَیده مَعَمر]] و [[فراء، یحیی بن زیاد (۱۴۴ـ۲۰۷ق)|الفرّاء]]، به دورۀ رونق سخن و ادب عرب، به همت شاگردانش، [[دینوری، ابوحنیفه احمد بن داود ( ـ ح ۲۹۰ق)|دینوری]]، سُکّاری و مُفَضّل بن سلامه، بود. نقل قول‌های بی‌شمار از وی در قاموس‌ها، مؤید نفوذ او در زبان و لغت است. نیز، کوشش او در گردآوردن اشعار، اساس حفظ و تصحیح و تدوین دیوان‌های بسیار بوده است.  </p>
<p>از میان آثارش، ''اصلاح المنطق''، در لغت و علم صرف و اشتقاق، همچنان اثری ارزشمند شمرده می‌شود. ابن سکیت احتمالاً، به‌سبب تمایلات شیعی خود، به قتل رسید. </p>
<br><!--11034800-->
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی غیرایران]]