نمایش مبدأ برای ابن طاووس، احمد بن موسی ( ـ حله ۶۷۳ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=احمد بن موسی بن طاووس|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=سید جمال الدین، احمد بن موسی بن جعفر بن طاووس حسینی حلی|نام مستعار=فقیه اهل بیت|لقب=ابن طاووس|زادروز=|تاریخ مرگ=حله ۶۷۳ق|دوره زندگی=|ملیت=عراقی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=بُشری‌المحققین؛ ملاذ علماء‌الامامیه و عین العبره فی غبن العتره|خویشاوندان سرشناس=غیاث الدین ابوالمظفر عبدالکریم بن احمد (پسر) - رضی‌الدین علی بن موسی (برادر)|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن طاووس، احمد بن موسی (  ـ حله ۶۷۳ق)<br>(سید جمال الدین، احمد بن موسی بن جعفر بن طاووس حسینی حلی؛ ملقب به ابن طاووس و معروف به فقیه اهل بیت) فقیه و رجالی امامی. از خاندان سرشناس آل طاووس بود. در [[حدیث]]، [[ادبیات]]، [[کلام]] و [[تفسیر]] نیز دستی داشت و صاحب دیوان شعر بود. به برادرش [[ابن طاووس، علی بن موسی (حله ۵۸۹ ـ بغداد ۶۶۴ق)|رضی‌الدین علی بن موسی]] مشهور به سید بن طاووس و پسرش عبدالکریم، صاحب ''فرحة‌العزی'' نیز ابن طاووس گویند، ولی در منابع فقهی و رجالی، مراد از «ابن طاووس» هم اوست. فقیهان امامیه همه از او به بزرگی و احترام یاد می‌کنند. سید فخار بن مَعْد موسوی، ابوعلی حسن بن حشرم و شیخ نجیب‌الدین ابن نما از استادان او بودند. از شاگردان او می‌توان [[علامه حلی، حسن بن یوسف (حله ۶۴۸ـ۷۲۶ق)|علامۀ حلّی]]، ابن داوود، صاحب رجال و [[اربلی، بهاءالدین ابوالحسن علی ( ـ۶۹۲ق)|علی بن عیسی اربلی]] را نام برد. ابن داوود در تدوین کتاب رجالی‌اش بسیار از او سود برده بود. صاحب معالم کتاب ''تحریر طاووسی'' خود را از کتاب رجالی او به نام ''حل‌الاشکال فی معرفة‌الرجال'' برگرفته است. از دیگر آثارش ''بُشری‌المحققین''؛ ''ملاذ علماء‌الامامیه'' و ''عین العبره فی غبن العتره''.<br><!--11037100-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:آثار و مورخین]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:تاریخ و فرهنگ تشیع]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]