نمایش مبدأ برای ابن فارض، عمر بن علی (قاهره ۵۷۶ـ۶۳۲ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=باب دیلن|نام=Bob Dylan|نام دیگر=|نام اصلی=رابرت آلن زیمرمن|نام مستعار=|لقب=|زادروز=1941م|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خواننده و ترانه‌سرا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=اسکار بهترین آواز اریژینال (2001)|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن فارِض، عمر بن علی (قاهره ۵۷۶ـ۶۳۲ق)<br>(نام کامل: ابوحفص‌ (ابوالقاسم‌) شرف‌الدین‌ عمر بن‌ علی‌ بن مرشد بن‌ علی، مشهور به ابن فارض) عارف و بزرگ‌ترین شاعر شعر عرفانی عرب. تبارش به قبیلۀ بنی‌سعد می‌رسد. در فروع شافعی بود و بهره‌ای از عمر را در کار تحصیل حدیث صرف کرد. از آغاز ورود او به جرگۀ تصوف اطلاعی در ‌دست نیست. همین‌قدر معلوم است که نخستین شیخ او عارفی گمنام بود و او را به تشرّف [[مکه]] دعوت کرد. ابن فارض نیز پانزده سالی در نواحی اطراف مکه به ریاضت پرداخت. سپس به [[قاهره]] بازگشت و در مسجد [[جامع الازهر|جامع‌الازهر]] ساکن شد و در آن‌جا به ایراد چند خطابه پرداخت. در دامنۀ کوهی در کنار قاهره به‌خاک سپرده شد. بی‌تردید ابن فارض از چهره‌های برجستۀ عرفان ذوقی اسلامی است و در این ‌جهت، تنها عارفی است که به حوزۀ تأثیر ابن عربی نزدیک می‌شود. میراث مکتوب او، دیوان کوچکی است با شماری محدود از قصیده، غزل و دوبیتی. ''تائیۀ کبرای ''او که آن‌ را به اشارۀ پیامبر اکرم (ص) در خواب، ''نظم‌السلوک ''خواند، مهم‌ترین و متداول‌ترین قصیدۀ صوفیانه در حوزۀ زبان عربی است و کسانی همچون شیخ [[بورینی، حسن بن محمد (۹۶۳ـ۱۰۲۴ق)|حسن بورینی]] و عبدالغنی نابلسی بر آن شرح و تفسیر نوشته‌اند. چهرۀ او در عرفان غرب اسلامی، به همراه ابن عربی به عنوان یکی از دو چهرۀ برجستۀ اصلی، همچنان پابرجاست.<br><!--11041400-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]