ابوحفص سغدی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَبوحَفْصِ سُغدی (قرن ۳ و نیمۀ اول قرن ۴ق)
(مشهور به ابن احوص) شاعر و موسیقی‌دان ایرانی. از نخستین شاعران زبان فارسی است. همچنین فرهنگ‌نامه‌ای نوشته بوده که امروز از میان رفته است. خوارزمی، فارابی و صفی‌الدین ارموی، اختراعِ ساز شهرود را به او نسبت داده‌اند. بیت زیر منتسب به اوست:

آهوی کوهی در دشت چگونه بوذا او ندارد یار، بی یار چگونه روذا