نمایش مبدأ برای ابوسعید، محمد ( ـ۸۹۹ق)


ابوسعید، محمد (  ـ۸۹۹ق)<br>پهلوان و شاعر صوفی‌ مسلک ایرانی، از نوادگان [[ابوسعید ابی الخیر، فضل الله (میهنه ۳۵۷ق ـ۴۴۰ق)|ابوسعید ابی‌الخیر]] و پهلوان مملکت در عصر سلطنت [[سلطان حسین بایقرا]]. به گفتۀ [[امیرعلی شیر نوایی|امیرعلی‌شیر نوایی]]، پهلوان ابوسعید وقتی ترک کشتی کرد پیشوای اهل فقر شد. نقل است که سلطان حسین ۱۰۰۰ اشرفی جایزه به بیتی از شعر پهلوان عطا کرده است. ابوسعید گذشته از مقام پهلوانی، مرشدی وارسته، شاعری محبوب و عالمی اهل صفا بوده است. به نوشتۀ نوایی پهلوان ابوسعید کسی است که وقتی برای اولین‌بار خواستند مواجب جهان پهلوانی به او دهند از گرفتنش امتناع کرد و گفت: «کسی که از راهی غیر از دسترنج خود معاش کند پهلوان و جوانمرد نیست». پهلوان محمد مالانی جانشین ابوسعید، کشتی با ابوسعید را گستاخی می‌دانست و هرگز بدان تن نداد. ظاهراً کتابی در آداب و فنون کشتی‌گیری ترتیب داد که در دست نیست. تذکره‌نویسان از رایج و شایع بودن اشعار او در افواه عمومی خبر داده‌اند.<br><!--11070400-->
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]