نمایش مبدأ برای ابوشامه، عبدالرحمان (دمشق ۵۹۹ـ ۶۶۵ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوشامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابوشامه ابوالقاسم شهاب‌الدین عبدالرحمن بن اسماعیل مقدسی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=دمشق ۵۹۹ق|تاریخ مرگ=۶۶۵ق|دوره زندگی=|ملیت=عرب|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فقیه و محدث|شغل و تخصص های دیگر=زبان‌شناس، مورخ و ادیب|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=الرّوضتین فی اخبارالدّولتین یا ازهارالرّوضتین؛ المرشد الوجیز الی علوم تتعلق بالکتاب‌العزیز؛ الباعث علی انکارالبدع و الحوادث؛ کتاب ‌البَسْمَلَة مفصّل|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

اَبوشامه، عبدالرحمان (دمشق ۵۹۹ـ ۶۶۵ق)<br>
<p>(نام اصلی: ابوشامه ابوالقاسم شهاب‌الدین عبدالرحمن بن اسماعیل مقدسی) زبان‌شناس، فقیه، محدث، مورخ و ادیب شافعی. چون خالی بزرگ بر بالای ابروی چپ داشت، او را ابوشامه نامیدند. در ۶۲۴ به [[مصر]] رفت و در آن‌‌جا نزد استادانی چون [[شهرزوری|ابن صلاح شهرزوری]]، [[سخاوی، علی بن محمد (سخا ۵۵۸ـ ۶۴۳ق)|ابوالحسن علی سخاوی]]، [[ابن قدامه، عبدالله (فلسطین ۵۴۱ ـ دمشق ۶۲۰ق)|موفق‌الدین ابن قدامه]]، [[آمدی، سیف الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق)|سیف آمدی]] و احمد بن عبدالله سلمی درس خواند. سپس به [[دمشق]] بازگشت و گویا دیگر تا پایان عمر به جایی سفر نکرد. او استاد دارالحدیث شرفیه در اواخر عمر بود و همان‌‌جا به تدریس و نقل حدیث و پاسخ‌گویی به مسائل شرعی می‌پرداخت. مدتی هم رئیس قاریان تربت اشرفیه بوده است. بدگویی از دیگران و اهانت به علما و بزرگان از یک‌سو و نیز جسارت‌ورزی در بیان حق و مبارزه با بدعت‌ها و درگیری‌های مذهبی حنبلیان و شافعیان و اتهام در عقیده از دیگرسو، سبب شد تا دو تن از شاگردانش یا به روایتی از مخالفان او، به بهانه‌ای وارد خانه‌اش شوند و به او زخم زنند؛ ابوشامه درپیِ این حادثه یا براثر سوءقصدی دیگر درگذشت و در دارالفرادیس دمشق به خاک سپرده شد. از آثار اوست: ''الرّوضتین فی اخبارالدّولتین'' یا  ''ازهارالرّوضتین''؛ که دربارۀ رخدادهای زمان فرمانروایی [[نورالدین محمود زنگی]] و [[صلاح الدین ایوبی|صلاح‌الدین ایوبی]] است و از بهترین مآخذ تاریخ جنگ‌های صلیبی به‌شمار می‌آید؛ ''المرشد'' ''الوجیز الی علوم تتعلق بالکتاب‌العزیز'' که در شناخت کیفیت نزول قرآن، جمع و تلاوت آن و تفسیر و توضیح حدیث «انزل‌القرآن علی سبعةاحرف» و قرائت‌های هفتگانۀ قرآن است (بیروت، ۱۳۹۵)؛ ''الباعث علی انکارالبدع و الحوادث''؛ کتاب ''‌البَسْمَلَة'' مفصّل در اخلاق (مصر، ۱۳۱۰).</p>
<br><!--11073100-->
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:مورخان و کتاب های تاریخ]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:علوم قرآنی]]