ارته وردیه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَرْتَه‌وَردیَه

از سرداران داریوش اول هَخامَنِشی به معنای برپادارندۀ راستی. در اوایل سلطنت داریوش اول هخامنشی، وَهْیزْداتَه در پارس شورید و خود را بَردیا، پسر کوروش بزرگ خواند و بخشی از سپاه پارس به او پیوست. ارته‌وردیه، به فرمان داریوش، در دو جنگ در پارس، در شهر رَخا و کنار کوه پَرْگه، وهیزداته را درهم شکست (۵۲۱پ‌م).