View source for اسماعیل زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =حسین اسماعیل‌زاده
|نام = 
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=تهران ح ۱۲۵۰ش
|تاریخ مرگ=ح ۱۳۲۰ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نوازنده و مدرس کمانچه
|شغل و تخصص های دیگر=ردیف موسیقی
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:Esmaeilzadeh.jpg|بندانگشتی|حسین اسماعیل زاده]]
اسماعیل‌زاده، حسین (تهران ح ۱۲۵۰ ـ ح ۱۳۲۰ش)<br>
<p>نوازنده و مدرس کمانچه و ردیف موسیقی ایرانی در عهد ناصری تا اوایل دورۀ [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]] دوم. پدرش اسماعیل خان از کمانچه‌نوازان مشهور تهران و معلم وی بود. حسین خان در جوانی دستۀ مطربی داشت و از نوازندگان محلۀ سرپولکِ تهران بود. بعد از آشنایی با [[ظهیرالدوله، علی خان دولو (تهران ۱۲۸۱ـ۱۳۴۲ق)|علی‌خان ظهیرالدوله]] و عضویت در [[اخوت، انجمن|انجمن اخوت]]، مطربی را کنار گذاشت و جزو ارکستر این انجمن شد. وی را از نوازندگان بزرگ عهد ناصری و مظفری و در ردیف استادانی چون میرزا حسین‌قلی (تار) و سماع حضور (سنتور) دانسته‌‌اند، و شاگردان زیادی در کمانچه‌نوازی، ویولن‌نوازی، آوازخوانی و ردیف‌شناسی به او منتسب‌اند؛ ازجمله [[یاحقی، حسین (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۴۷ش)|حسین یاحقی]] (بهترین شاگرد او در [[کمانچه]] و [[ویولن]])، [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، [[مختاری، رکن الدین (اصفهان۱۲۶۶ـ۱۳۵۰ش)|رکن‌الدین مختاری]]، [[محجوبی، مرتضی (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۴۴ش)|مرتضی محجوبی]]، [[محجوبی، رضا (تهران ۱۲۷۷ـ همان جا ۱۳۳۳ش)|رضا محجوبی]]، [[وفادار، مجید (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۵۴ش)|مجید وفادار]]، [[منصوری، ابراهیم (۱۲۷۸ـ۱۳۴۸ش)|ابراهیم منصوری]]، [[ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)|ادیب خوانساری]] و [[قوامی، حسین (تهران ۱۲۸۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش)|حسین قوامی]]. حسین خان در گروه نوازندگانی که زیرنظر [[درویش خان|درویش‌خان]] کار می‌کردند نیز تک‌نواز کمانچه بود. او به سبک استادان قدیم، ساز را با قدرت، چابک و تکیه‌ها را سریع می‌نواخته و صدای ساز او رسا و بلند بوده است. وی در زمان تأسیس نمایندگی کمپانی‌های ضبط صفحات [[گرامافون]] در تهران (۱۲۸۵ـ۱۲۹۵ش) صفحاتی پُر کرد که حاوی همنوازی‌های او با موسیقی‌دانان آن دوره، و نیز چند تک‌نوازی است که توانایی او را نشان می‌دهد. حسین خان در سال‌های پایانی عمر، به تعلیم ویولن مشغول بود و این ساز را به‌روش کمانچه تدریس می‌کرد. او دارای ردیفی مخصوص به‌خود بوده که از آن اثری باقی نمانده است.</p>
<br><!--11327100-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]