نمایش مبدأ برای اصفهانی، میرزا مهدی (اصفهان ۱۳۰۳ـ مشهد ۱۳۶۵ق)


اصفهانی، میرزا مهدی (اصفهان ۱۳۰۳ـ مشهد ۱۳۶۵ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =میرزا مهدی اصفهانی 
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=اصفهان ۱۳۰۳ق
|تاریخ مرگ=مشهد ۱۳۶۵ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فقیه
|شغل و تخصص های دیگر=فیلسوف
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =اعجاز قرآن- ابواب الهدی
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>فقیه و فیلسوف شیعی ایرانی. نزد پدر خود، میرزا اسماعیل اصفهانی و آخوند کاشانی و [[جهانگیرخان قشقایی]] و [[سید محمد باقر درچه ای|آقا سید محمدباقر دُرچه‌ای]] شاگردی کرد و سپس در عتبات، به توصیۀ [[ارباب، حاج آقا رحیم (اصفهان ۱۲۵۹ـ ۱۳۵۵ش)|حاج آقا رحیم ارباب]]، از محضر سیداسماعیل صدر بهره‌ها برد و فقه و اصول را نزد میرزای نائینی فراگرفت و به اجتهاد رسید. پس از مدتی مکتب جدیدی، که بر پایه قرآن و حدیث بود، در معارف الهی تأسیس کرد و بعد از او شاگردانش این مکتب را، که به [[تفکیک، مکتب|مکتب تفکیک]] معروف شد، به کمال رساندند. در ۱۳۴۵ق، در مشهد سه دوره اصول تدریس کرد. بزرگ‌ترین شاگرد او، [[قزوینی، شیخ مجتبی (قزوین ۱۲۷۹ـ مشهد ۱۳۴۵ش)|شیخ مجتبی قزوینی]]، به‌همراه شاگردان دیگر وی، شیخ هاشم قزوینی، و سیدحسین قاضی طباطبایی، به ترویج مکتب تفکیک دست زدند. از آثارش: ''اعجاز قرآن؛'' ''ابواب‌الهدی؛'' ''معارف قرآن؛ غایةالمنی؛'' ''الصوارم‌العقلیة''؛ ''مصابیح‌الهدی'' در فقه.</p>
<br><!--11376900-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]