نمایش مبدأ برای اللهیارخان آصف الدوله


اللّهیارخانِ آصِف‌الدّوله ( ـ پس از ۱۲۶۴ق)<br>
از وزرای مشهور دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] و صدر اعظم [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه]]. فرزند محمدخان دولّوی قاجار و از خویشاوندان مادری شاه بود. در جنگ اول ایران و روس (۱۲۱۸ـ۱۲۲۸ق)، به تحریک انگلستان، بر ضد [[عباس میرزا قاجار|عباس‌میرزا]] و سپاه ایران فعالیت می‌کرد. در ۱۲۲۹ق، ترکمانان را سرکوب کرد و در ۱۲۴۰ق، به صدارت رسید. در جنگ دوم ایران و روس (۱۲۴۱ـ۱۲۴۳ق)، او که از فرماندهان سپاه ایران بود، از خود ناتوانی نشان داد و از صحنۀ نبرد گریخت و به اسارت درآمد و پس از عقد [[ترکمان چای، عهدنامه|معاهدۀ ترکمانچای]] آزاد شد و به تهران آمد. اما شاه او را از صدارت عزل (۱۲۴۳ق) و به‌دلیل کوتاهی در جنگ، تنبیه کرد. در ۱۲۴۴ق، وقتی [[گریبایدوف، الکساندر (۱۷۹۵ـ ۱۸۲۹)|گریبایدوف]]، وزیرمختار روس، دو تن از زنان گرجی او را به زور به سفارت روس برد، پس از حملۀ مردم و کشته‌شدن گریبایدوف، اللهیارخان به سفارش قائم‌مقام و به فرمان [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]] حاکم خراسان شد. اما او و فرزندانش، سالار و محمدخان بیگلربیگی، علیه شاه و قائم‌مقام فتنه می‌کردند و در واقعۀ حملۀ محمدشاه به هرات برضد شاه و به‌نفع انگلستان عمل کردند. سرانجام شاه او را به مکه فرستاد و پس از آن در عتبات عالیات نگاه داشت و در همان‌جا درگذشت. اللهیارخان آصف‌الدوله، مریم خانم، دختر فتحعلی‌‌شاه، را به زنی گرفت و پسران او، نوکران فتحعلی‌‌شاه بودند.
<br><!--11466500-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ قاجار]]