نمایش مبدأ برای امیرحسینی هروی، حسین (غور ۶۷۱ـ هرات ۷۱۸ق)


اَمیرحسینی هروی، حسین (غور ۶۷۱ـ هرات ۷۱۸ق)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =حسین امیرحسینی هروی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=  حسینی
|لقب=
|زادروز=غور ۶۷۱ق
|تاریخ مرگ=هرات ۷۱۸ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نویسنده و شاعر 
|شغل و تخصص های دیگر=عارف
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =دیوان؛ مثنوی سی نامه/عشق نامه؛ قلندرنامه؛ مثنوی کنزالرموز؛ مثنوی زادالمسافرین؛ نزههالارواح
|خویشاوندان سرشناس =صدرالدین عارف مولتانی (فرزند)
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}

عارف&nbsp;و شاعر ایرانی. نسب وی به [[سهروردی، شهاب الدین یحیی (سهرورد ۵۴۹ـ حلب ۵۸۷ق)|شهاب‌الدین سهروردی]] می‌رسد. در [[مولتان]] نخست به [[مولتانی، بهاءالدین زکریا (مولتان ۵۶۶/۵۷۸ـ۶۶۱/۶۶۶ق)|بهاءالدین زکریای مولتانی]] و سپس به فرزندش صدرالدین عارف مولتانی پیوست. پس از مجاهدۀ بسیار به [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]] رفت و به ارشاد مردم آن‌جا پرداخت و مریدان بسیار یافت. در شعر، حسینی تخلّص می‌کرد. اشعارش ساده و روان است. از آثارش: ''دیوان''؛ ''مثنوی سی‌نامه/عشق‌نامه''؛ ''قلندرنامه''؛ ''مثنوی کنزالرّموز'' (۱۲۱۸ و ۱۳۱۸ق)؛ ''مثنوی [[زاد المسافرین|زادالمسافرین]]'' (۱۳۵۴ق)؛ ''هفده پرسش منظوم'' که [[شبستری، شیخ محمود (شبستر ۶۸۷ـ۷۲۰ ق)|شیخ محمود شبستری]] ''[[گلشن راز]]'' را در پاسخ به آن سروده است؛ ''نزهةالارواح'' (بمبئی، ۱۳۲۲ق).

<br/> <!--11515300-->

[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]]