انکار سند

اِنْکارِ سند

در اصطلاح حقوق، در آیین دادرسی به‌کار می‌رود، و حق هر یک از طرفین دعوی است که اگر در جریان دادرسی، سندی بر ضد او ابراز شود، خط یا مهر یا امضا یا اثر انگشت منتسب به‌خود را رد کند و انتساب آن را به‌خود تکذیب نماید. این کار را انکار و تکذیب سند گویند و در این صورت، دادگاه مکلف است به اصالت سند رسیدگی نماید که معمولاً موضوع را به کارشناس خط و امضا ارجاع می‌کند. طبق مادۀ ۱۲۹۲ قانون مدنی در مورد سند رسمی که در دفترخانه یا نزد مأموران دولتی تنظیم و امضا شده، انکار و تکذیب پذیرفته نیست و کسی که سند ضد او ابراز شده، فقط می‌تواند ادعای جعل مطرح نماید در صورتی که موضوع انکار، اقراری باشد که قبلاً انجام شده، این انکار مسموع نیست (مادۀ ۱۲۷۷ قانون مدنی) نیز ← اقرار.