ایخابود

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ایخابود (Ichabod)

(در عبری به‌معنی «بی‌افتخار») در عهد عتیق[۱] (اول سموئیل ۴: ۱۹ـ ۲۲)، نوادۀ عیلی کاهن بزرگ. هم‌زمان با رسیدن خبر شکست بنی‌اسرائیل از فلسطینیان به‌دنیا آمد و مادرش او را بَدْقَدَم خواند و بدین‌سبب او را ایخابود نامید.

 


  1. Old Testament