بایرون، جورج گوردون (۱۷۸۸ـ۱۸۲۴)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


بایْرون، جورج گوردون (۱۷۸۸ـ۱۸۲۴)(Byron, George Gordon)

جورج گوردون بایْرون
George Gordon Byron
زادروز 1788 م
درگذشت 1824 م
ملیت انگلیسی
شغل و تخصص اصلی شاعر
آثار قطعه چایلد هارولد؛ چهارمین قطعه ساعات بطالت (1807)؛ زندانی شیلون (1816)؛ بپو (1818)
گروه مقاله ادبیات غرب
بايْرون، جورج گوردون

شاعر انگلیسی. در قرن ۱۹، نماد جنبش رمانتیک و لیبرالیسم سیاسی در سرتاسر اروپا بود. دو قطعۀ اول چایلد هارولد[۱] (۱۸۱۲) مایۀ شهرتش شد. زندانی شیلون[۲] (۱۸۱۶)، بپو[۳] (۱۸۱۸)، مازِپا[۴] (۱۸۱۹)، و معروف‌تر از همه، منظومۀ طنز دون ژوان[۵] (۱۸۱۹ـ۱۸۲۴) ازجمله آثار بعدی اوست. در ۱۸۱۶ انگلستان را ترک کرد و بیشتر عمر خود را در ایتالیا گذراند. بایرون در لندن به‌دنیا آمد و در هارو[۶] و دانشگاه کیمبریج درس خواند. در ۱۸۰۷ اولین جلد از ساعات بطالت[۷] را منتشر کرد و در شعرای انگلیسی و نقادان اسکاتلندی[۸] (۱۸۰۹) به منتقدان اثرش حمله کرد. چاپ دو قطعۀ اول چایلد هارولد، که توصیفی رمانتیک از سیاحتش در پرتغال، اسپانیا، و منطقۀ بالکان است (سومین قطعه ۱۸۱۶، چهارمین قطعه ۱۸۱۸)، بلافاصله او را به‌شهرت رساند. در ۱۸۱۵ با آن میلبنک[۹] (۱۷۹۲ـ۱۸۶۰)، ریاضی‌دان، ازدواج کرد و از او صاحب دختری به نام اوگوستا آدا بایرون[۱۰] شد. کمی پس از تولّد اوگوستا، آن دو در بحبوحۀ یک رسوایی بزرگ از یکدیگر جدا شدند. سپس به اروپا رفت و با پرسی و مری شلی[۱۱] آشنا شد. بایرون به جنبش انقلابی ایتالیا پیوست و در ۱۸۲۳ برای شرکت در مبارزات استقلال یونان به این کشور رفت، اما در میسولونگی[۱۲] از تب درگذشت. اشعار غنایی و نامه‌ها[۱۳]یش که لحنی محاوره‌ای دارند (و اولین بار در ۱۸۳۰ به‌چاپ رسیدند) نیز معروف است. قدرت شعرسرایی بایرون در اشعار رمانتیک و نمایش حالات درونی او کاملاً مشهود است که به‌همراه رویدادهای واقعی زندگی‌اش به ایجاد مفهوم قهرمان بایرونی[۱۴] کمک کرده‌اند. اما موفقیتش را بیشتر مرهون اشعار غنایی‌اش نظیر «پس دیگر به گردش نمی‌رویم[۱۵]»، طنز عالیبصیرت قضاوت[۱۶] (۱۸۲۲ـ۱۸۲۳)، و طنز ناتمام دون ژوان است. در این شعر بود که سبکش به‌درجۀ کمال رسید و به سبکی روان، فخیم، و با طنزی کُشنده بدل شد. رذالت بشری را به باد انتقاد می‌‌گرفت، اما همیشه چشمی بر جنبۀ مضحک آن نیز داشت. در ۱۷۹۸ عنوان بارون یافت.

 


  1. Childe Harold
  2. The Prisoner of Chillon
  3. Beppu
  4. Mazeppa
  5. Don Juan
  6. Harrow
  7. Hours of Idleness
  8. English Bards and Scotch Reviewers
  9. Ann Milbanke
  10. Augusta Ada Byron
  11. Percy and Mary Shelley
  12. Missolonghi
  13. Letters
  14. Byronic hero
  15. So We’ll go no more a-roving
  16. Vision of Judgement