بدیع تبریزی، منوچهر ( ـ پس از ۷۹۴ق)
بَدیع تبریزی، منوچهر ( ـ پس از ۷۹۴ق)
شاعر ایرانی. از شاگردان کمال خجندی بود. در ۷۹۴ق با پدرش برای بازرگانی به روم شرقی رفت و پس از بازگشت به ایران، در اردبیل و یزد روزگار گذراند. از آثارش: مثنوی محبتنامه/ انیسالعارفین؛ احیاء فی حلالمعما.