بعد (عرفان)

بُعد (عرفان)

(در لغت به‌معنی دوری) نقطۀ مقابل قرب و آن، دوری انسان از خداوند درنتیجۀ روی‌گرداندن از طاعت و دل‌سپردن به لذات مادی و دنیوی است. مقصود از دوری محرومیت از حلاوت وصل خداوند است. ابن عربی باب ۲۶۱ از فتوحات مکیه را به این اصطلاح اختصاص داده است. از عوامل اصلی ایجاد بُعد در بنده، غرور و خودبینی است که موجب غفلت بنده از راه حقیقت و دورماندن او از کمال انسانی می‌شود و نتیجه‌اش رنج و محنت و ناامیدی است.