بعل شم طوو

بَعل شِم طوو (ح ۱۷۰۰ـ۱۷۶۰)

(به اختصار «بِشط» به‌معنی دانای اسماء حسنی) شهرت اسرائیل بن الیعازر، مؤسس فرقۀ یهودی حسیدیم در اروپای شرقی. در اوکراین متولد شد. زندگی او با افسانه در‌آمیخته و شبیه داستان‌های برساخته از زندگی و اعمال قدیسان مسیحی است. او را دانندۀ اسم اعظم پروردگار و برخوردار از کرامات می‌دانستند. آوازۀ وی به آگاهی عمیق از سنت ربیان، نیز غیب‌بینی و بصیرت عرفانیاش، به احتمال قوی از افزوده‌های افسانه‌ای بعدی است. در برابر اندیشه‌های کلامی متشرعان یهود، او بر تجربۀ لذت‌بخش و شورانگیز مشارکت دینی تأکید می‌کرد. در باور او رقص، آواز، دعاخوانی خالصانه و اتحاد سرمستانه با خدا کلیدهای قفل نیروهای روحانی بود. برای تکمیل صورت فضایل کبیره، بعل شم طوو و شاگردانش فروتنی را نیز به شور و شادمانی افزودند. تعالیم او که برگرفته از صورت زُهّری قدیم‌تر قَبالّه یا صورت لوریایی جدیدتر آن بود، به‌‌گونه‌ای بسط یافت که بر ایمان به خدا با درک نهفتگی او در همۀ طبیعت، تکیه داشت. حصول چنین ایمانی، مستلزم تعبد کامل شخص در اتحاد صمیمانه با خدا بود.

 

---