بهار دانش
بهارِ دانش
کتابی به نظم و نثر فارسی، دربردارندۀ مجموعه‌ای از داستان‌های عشقی، نوشتۀ عنایت‌الله کنبوه لاهوری. این کتاب، که در ۱۰۶۱ق نوشته شده، بر افسانه‌های کهن هندی و شنیده‌های مؤلف از جوانی برهمن استوار است و به شاه‌جهان گورکانی تقدیم شده است. موضوع آن ماجراهای عشقی شاهزاده جهان‌دار شاه و بهره‌ور (مهرور) بانوست که با نکته‌های اخلاقی و امثال و حکم درآمیخته است. این اثر در دو مقدمه و چند باب تدوین یافته که مقدمۀ نخست از محمدصالح کنبوه، برادر کوچک‌تر و شاگرد مؤلف، و مقدمۀ دوم از خود مؤلف است. کتاب نثری متکلّف و مسجّع دارد. حسن‌علی عزّت آن را به نظم کشیده و به‌نام تیپوسلطان (۱۱۹۷ـ۱۲۱۳ق) منتشر کرده است. بهار دانش به انگلیسی، آلمانی، و فرانسوی ترجمه شده و بارها در هند به‌چاپ رسیده است.