تابنده

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تابنده
لقب خانوادگیِ مشایخ معاصرِ سلسلۀ نعمة‌اللهیّۀ سلطان‌علی‌شاهی. این لقب گویا اولین‌بار به‌وسیلۀ حاج سلطان‌حسین رضا علی‌شاه، قطب سی‌ و هفتم این سلسله به‌کار رفت. پس از فوت او، در ۱۸ شهریور ۱۳۷۱، فرزندش، حاج علی تابنده، که عمری در مشاغل دولتی بود، با عنوان طریقتی محبوبعلی‌شاه و پس از فوت او، عمویش، نورعلی تابنده، با لقب طریقتیِ مجذوب‌علی‌شاه، به‌عنوانِ قطب سی‌ونهم این سلسله به فعالیت پرداختند.وی سومین فرزند حاج شیخ محمدحسن صالح‌علی‌شاه و سومین شیخ این خاندان است که به لقب خانوادگیِ تابنده خوانده می‌شود.