جزایری، عبدالکریم (نجف ۱۲۸۹ـ همان جا ۱۳۸۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

جزایری، عبدالکریم (نجف ۱۲۸۹ـ همان‌جا ۱۳۸۲ق)

فقیه و ادیب شیعۀ عراق، فرزند شیخ علی جزایری. از شاگردان آخوند خراسانی، شیخ حسن جواهری و شیخ محمد طه نجف. او به پیروی از استادش آخوند خراسانی، از هواداران انقلاب مشروطیت ایران بود. در جنگ جهانی اول (۱۳۳۲ق) همراه با دیگر مراجع شیعه به حمایت از دولت عثمانی برخاست و عازم جبهه‌های نبرد شد. جزایری با دولت ملک فیصل پادشاه عراق (۱۳۳۹ق) که دست‌نشاندۀ انگلیسی‌ها بود همکاری نمی‌کرد. وی از کودتای طرفداران آلمان به رهبری رشید عالی گیلانی در ۱۹۴۱ حمایت نمود و به‌همراه بسیاری دیگر از علمای نجف از قیام عبدالکریم قاسم و تشکیل جمهوری عراق پشتیبانی کرد. جزایری در مقبره خانوادگی خود در نجف دفن شده است. از آثار وی می‌توان به حاشیةالمکاسب؛ شرح عروةالوثقی و حاشیةالریاض اشاره کرد.