سیروس جمالی
| سیروس جمالی | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز 1 فروردین 1350ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی ارشد معماری |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | موسیقی‌دان و معمار |
| آثار | عشق وقت آمدن نشان کسی را نمی‌پرسد (مجموعه شعر- دارینوش، 1388) و امروزنویس دیروز نگفته (مجموعه شعر- دارینوش، 1392) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
سیروس جمالی (تبریز 1 فروردین 1350ش- )
شاعر، موسیقی‌دان و معمار ایرانی. فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد معماری. از جمالی کتابی پژوهشی در زمینه‌ی تحصیلاتش با عنوان ریخت‌شناسی شهری: بازنمایی معماری در مقیاس شهر (نشر فروزش، 1394) منتشر شده است. از ابتدای دهه‌ی 1370 با حضور در کارگاه‌های شعر سید علی صالحی سرودن و تجربه‌ی شعر را آغاز کرد و پیش از آن هم از سنین نوجوانی به فراگیری موسیقی سنتی و ردیف‌ها و همچنین نوازندگی تار و سه‌تار نزد اشخاصی چون داود_آزاد و حسین_علیزاده پرداخته. از دیگر اساتید او در زمینه‌ی موسیقی محمدرضا_درویشی (تئوری و سلفژ) و زاون یدیگاریانس (نوازندگی ویولن) را می‌توان نام برد. از جمالی، جز همکاری با آهنگسازان دیگر، آلبوم‌های گوشه‌های نهان صبح (آهنگسازی و نوازندگی)، شاپری (شعر و موسیقی سیروس جمالی و دکلمۀ محمد افتخاری) و رفته‌ای که باز آیی (ترانه‌سرا و آهنگساز، خواننده: وحید تاج) منتشر شده است. زبان شعری جمالی تحت تاثیر سیدعلی صالحی و همچنین ساده‌نویسان است.
کتاب‌شناسی
ماه یکی از نام‌های تو بود (مجموعه شعر- دارینوش، 1375)؛ زیر آسمان روسری‌ات (مجموعه شعر- دارینوش، 1388)؛ شاپری (مجموعه شعر- دارینوش، 1389)؛ زادن از واژه نبودن (مجموعه شعر- آهنگ دیگر، 1389)؛ عبدالقادر_مراغی: بخش دوم از کتاب اساتیذ الحان (نویسنده: رئوف یکتا، مترجم: سیروس جمالی- ماهور، 1389)؛ عشق وقت آمدن نشان کسی را نمی‌پرسد (مجموعه شعر- دارینوش، 1388) و امروزنویس دیروز نگفته (مجموعه شعر- دارینوش، 1392).
منابع