جنید صفوی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

جُنِید صَفَوی (۸۳۱ـ۸۶۰ق)

جد شاه اسماعیل صفوی و فرزند صدرالدین ابراهیم. در ۸۵۱ق جانشین پدر شد. آوازۀ دینداری او، گروه بسیاری را در اردبیل به گرد او آورد و همین مسئله، نگرانی جهانشاه قره‌قویونلو را موجب شد. جنید به‌دستور جهانشاه، به ناچار اردبیل را ترک کرد و پس از مدتی سرگردانی، در دیار بکر به‌نزد اوزون حسن آق‌قویونلو آمد و با خدیجه بیگم، خواهر وی، ازدواج کرد. پس از سه سال اقامت در دیار بکر، مجدداً به اردبیل بازگشت و پس از فراهم‌آوردن سپاهی ۱۰هزار نفره، به جنگ خلیل، فرزند ابراهیم شروانشاه، رفت. در نبردی سخت، که در ۸۶۰ و در کنار رود کُر به‌وقوع پیوست، سلطان جنید کشته شد. پیروانش بعدها جسد او را در اردبیل به‌خاک سپردند. این نبرد اولین درگیری نظامی خاندان صفوی در راه مذهب به‌شمار می‌رود. پس از وی، فرزندش حیدر، رهبر صفویان شد.