نمایش مبدأ برای حیدری، بلند (بغداد ۱۹۲۶ـ ۱۹۹۶)


حیدری، بُلَند (بغداد ۱۹۲۶ـ ۱۹۹۶)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = بلند حیدری
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=بغداد ۱۹۲۶م
|تاریخ مرگ=۱۹۹۶م
|دوره زندگی=
|ملیت=عراقی کردتبار
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار = تپش گل (۱۹۴۶)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات عربی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}

شاعر کُردتبار عراقی. عمدتاً نزد خودش علم آموخت.&nbsp;در جوانی، فعال سیاسی متمایل به چپ و افکار اگزیستانسیالیستی بود. در دهۀ ۱۹۴۰، گروه زمان ازدست‌رفته را تأسیس کرد، که متشکل از هنرمندانی بود که در کافۀ واق‌الواق بغداد برای بحث پیرامون هنر و اندیشۀ پیشرو گرد می‌آمدند. به‌سبب مخالفت با سلطنت و جمهوری جانشین آن، از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۶، در بیروت، در تبعید به‌سر می‌برد. در ۱۹۸۰، به لندن رفت و ''مجلۀ فنون عربیّت'' را منتشر کرد که عمری کوتاه داشت. از او نُه جلد کتاب شعر منتشر شده است. نخستین مجموعه‌اش، ''تپش گِل'' (۱۹۴۶)، رنگی رمانتیک دارد؛ اما آثار بعدی او دارای نوعی واقع‌گرایی اگزیستانسیال است که ازخودبیگانگی عمیق سیاسی و اجتماعی را با شعری آزاد، لبریز از تصویر و آهنگی دلکش بیان می‌کند. به هنگام تصویرکردن جهان درونی خویش، و عذابی که از رنج‌های دیگران می‌کشد، و حسرت دنیایی بهتر، شعرش لحنی آرام و اندوهگین می‌گیرد. زبان شعرش ساده و تقریباً گفتاری است، اما تسلط استادانه بر عناصر زبانی و سخن نغز در آن نهفته است.

<br/> <!--18114400-->

[[Category:ادبیات عرب]] [[Category:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]