خلف الاحمر، خلف بن حیان ( ـ ح ۱۸۰ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

خَلَف‌الاَحمَر، خلف بن حَیّان ( ـ ح ۱۸۰ق)

شاعر و راوی عهد عباسیان. از اعقاب فرغانیان، متولد بصره، و از شاگردان عمرو بن العلاء بود. ناقدان شعر او را در رجز ستوده‌اند. دیوانش باقی نمانده، اما پاره‌ای از اشعارش در تذکره‌ها محفوظ مانده است. اثری نیز به نام جبال‌العرب داشته که از‌بین رفته است. خلف در احاطه بر شعر جاهلیت و نقل آن نام‌آور بود. گویند خود معترف شد که به اسلوب دورۀ جاهلیت قصایدی سروده و آن‌ها را به شعرای دیگر، چون شَرّان و شَنفَرا، نسبت داده که از آن جمله قصاید معروف لامیه و لامیة‌العرب است.