دندی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

دَنْدی (dandy)
شخصیت مرد ظاهرآرا و سخت‌گیر ناشی از خوش‌سلیقگی، به‌ویژه در لباس‌پوشیدن. رگنسی دندی جورج برامل[۱] (۱۷۷۸ـ۱۸۴۰) کوشید تا شخصیت دندی را در ادبیات، به‌ویژه در ادبیات انگلستان و فرانسه، متداول سازد. او اسکار وایلدِ[۲] دوستدار و شیفتۀ فرانسه را الگو و نماد پیروزی این شیوه معرفی کرد. در میان نویسندگان قرن ۱۹ فرانسه شخصیت‌هایی همچون شارل بودلر[۳]، ژ ک هویسمانس[۴]، و ژول آمده باربی دوروی‌یی[۵]، منتقد و رمان‌نویس افراطی و زندگی‌نامه‌نویسِ برامل، به نماد دندی اشاره کردند. سبک ادبی و هنری دندی‌گرایی[۶] نیز در نیمۀ دوم قرن ۱۹ پدید آمد، که تصنع و افراط در آرایش و پیرایش از مهم‌ترین ویژگی‌های آن بود. واژه‌های ژیگول و سوسول که در ایران متداول است معادل جنبه‌های مبتذل و عوامانه این اصطلاح است.

 


  1. Regency dandy George Brummell
  2. Oscar Wilde
  3. Charles Baudelaire
  4. J K Huysmans
  5. Jules-Amédée Barbey d’Aubervillier
  6. dandyism