دی الکتریک

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

دی‌الکتریک (dielectric)
عایق[۱] یا نارسانا[۲]ی برق. لاستیک، شیشه، و موم پارافینی از آن جمله‌اند. در مادۀ دی‌الکتریکی که در میدان الکتریکی قرار گیرد، جریان برق برقرار نمی‌شود، اما میدان اِعمال‌شده الکترون‌های موجود در آن ماده را جا‌به‌جا می‌کند و روی سطح، بار الکتریکی پدید می‌آورد. این امر شدت میدان درون جسم را با ضریبی کاهش می‌دهد که ثابت دی الکتریک[۳] گذردهی نسبی[۴] ماده نامیده می‌شود. مواد دی‌الکتریک، در خازن‌ها برای کاهش‌دادن میدان‌های الکتریکی قوی، به‌کار می‌روند. همچنین، در اپتیک نیز کاربرد دارند.

 


  1. insulator
  2. nonconductor
  3. dielectric constant
  4. relative permitivity