نمایش مبدأ برای روحی، شیخ احمد (کرمان ۱۲۷۳ـ۱۳۱۴ق)


روحی، شیخ احمد (کرمان ۱۲۷۳ـ۱۳۱۴ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =شیخ احمد روحی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=کرمان ۱۲۷۳ق
|تاریخ مرگ=۱۳۱۴ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نویسنده
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =هشت بهشت
|خویشاوندان سرشناس =شیخ العلما ملامحمد جعفر کرمانی (پدر)
|گروه مقاله =تاریخ ایران
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>نویسنده و آزادیخواه ایرانی. پسر دوم شیخ‌العلما ملامحمد جعفر کرمانی بود. عربی و فقه و اصول و حدیث را نزد پدر آموخت و مدتی در کرمان امام جماعت بود. در ۱۳۰۲ق با [[کرمانی، میرزا آقاخان|میرزا آقاخان کرمانی]] به اصفهان، تهران و رشت رفت و به استانبول مهاجرت کرد. در آن‌جا او و میرزا آقاخان با دختران [[صبح ازل|میرزا یحیی نوری]] معروف به صبح ازل از بزرگان بابی ازدواج کردند. آشنایی او و میرزا آقاخان با [[اسدآبادی، سیدجمال الدین (۱۲۵۴ـ۱۳۱۴ق)|سید جمال‌الدین اسدآبادی]] آنان را به فعالیت سیاسی و اجتماعی کشاند و با [[خبیرالملک، میرزا حسن خان ( ـ۱۳۱۴ق)|میرزا حسن‌خان خبیرالملک]] در ترویج افکار آزادیخواهی در آثار خود کوشیدند. با شکایت ایران مقامات عثمانی آنان را به طرابوزان تبعید کردند. پس از کشته‌شدن [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه]] به‌دست [[رضا کرمانی، میرزا|میرزا رضا کرمانی]]، که از مریدان سید جمال‌الدین بود، به درخواست صدر اعظم ایران هر سه را به مقامات ایرانی تحویل دادند. در تبریز با حضور محمدعلی میرزا ولیعهد سرشان را بریدند و پوست سرشان را با آرد پر کردند و به تهران فرستادند. از آثار مهم او کتاب ''هشت بهشت'' است.</p>
<br><!--22147900-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ قاجار]]