زینگشپیل
زینگشپیل (Singspiel)
(کلمه‌ای آلمانی به معنای نمایش آوازی) اصطلاحی که در اصل به کل اپرا اطلاق می‌شد، و بعدها دامنه‌ی آن محدود به اپراهایی با گفت‌وگوی کلامی شد. موتسارت بزرگ‌ترین نمونه‌های آن را با آدم‌ربایی از حرمسرا (1782) و فلوت سحرآمیز (1791) فراهم کرده است. زینگشپیل در قرن‌های نوزدهم و بیستم معنای اپرای کمیک یا سبُک را پیدا کرد که دارای رفتارها و کردارهای معاصر یا برگرفته از زندگی روزمره باشد.