نمایش مبدأ برای سالار، محمدحسن خان ( ـ مشهد ۱۲۶۶ق)


سالار، محمّدحسن‌ خان‌ (  ـ مشهد ۱۲۶۶ق)<br>
<p>از رجال‌ و امرای‌ معروف‌ دورۀ‌ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. پسر اللهیارخان‌ آصف‌الدوله‌ و نوۀ‌ [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌‌شاه‌ قاجار]] بود و در اواخر سلطنت‌ [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه‌ قاجار]]، به‌ دلیل‌ کدورت‌ با حاجی‌ میرزا آقاسی‌ صدراعظم، در خراسان‌ قیام‌ کرد و مدعی سلطنت‌ شد (۱۲۶۲ق). او با کمک‌ جعفرقلی‌‌خان‌ شادلو و امرای‌ ترکمن‌ کلات را گرفت و قصد لشکرکشی‌ به‌ تهران‌ داشت‌ و از اطاعت حاکم بجنورد که منصوب دولت مرکزی بود، سر باز زد. اما حمزه‌ میرزا حشمت‌الدوله‌ وی را شکست‌ داد و ناچار نزد ترکمانان‌ گریخت‌. وی‌ پس‌ از مرگ‌ محمد شاه‌ (۱۲۶۴ق) خراسان‌ را فتح‌ و بار دیگر ادعای‌ سلطنت‌ کرد. در این‌ هنگام،‌ [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌ شاه‌]] که‌ تازه‌ به‌ تخت‌ سلطنت‌ نشسته‌ بود به‌ پیشنهاد [[امیرکبیر|میرزا تقی‌خان‌ امیرکبیر]]، [[حسام السلطنه، سلطان مراد میرزا (۱۲۳۳ـ مشهد ۱۲۹۹ق)|سلطان‌ مراد میرزا حسام‌السلطنه‌]] را به‌ مشهد فرستاد و پس‌ از ۱۸ ماه‌ محاصرۀ‌ شهر، سالار و خانواده‌اش‌ در‌ حرم‌ امام‌ رضا متحصن‌ شدند، اما سپاهیان‌ او را از آن‌جا بیرون‌ کشیدند‌ و با دو پسر و برادرش‌ اعدام‌ و در خواجه‌ ربیع‌ دفن‌ کردند (۱۲۶۶ق). تلاش‌های‌ کلنل شیل،‌ وزیر مختار انگلیس در تهران، در نجات سالار از مرگ، و مکاتبات وی در این‌باره با امیرکبیر و آصف‌الدوله نوعی تأیید مداخلۀ انگلیس در این قیام شمرده شده است.</p>
<br><!--25036400-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ قاجار]]