سجده های تلاوت

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

سجده‌های تلاوت
سجده در شرع، عبارت‌ است از پیشانی به‌ خاک‌ نهادن در تعظیم پروردگار. سجده یکی از واجبات نماز و دو سجده در یک رکعت، رکن است. در پانزده مورد، هنگام تلاوت آیه‌ای خاص از قرآن، دستور سجده آمده است. اعراف، رعد، نمل، اسراء، مریم، حج (در دو مورد)، فرقان، نحل، ص، انشقاق، علق، فصلت، نجم، قلم. سوره‌های عزائم (سوره‌هایی که مشتمل بر آیۀ سجده واجب می‌باشند) عبارت‌اند از: سجده، ۱۵؛ فصلت، ۳۷؛ نجم، ۶۲؛ علق، ۱۹. هرکه آیۀ سجده بخواند یا به خواندن کسی که آن آیه را می‌خواند گوش کند، باید سجده کند و اگر در حال نماز واجب از کسی بشنود، با اشاره سجده کند. در سجدۀ تلاوت داشتن طهارت، روبه قبله بودن و گفتن ذکر واجب نیست اما سنّت است.