نمایش مبدأ برای شاردن، ژان باپتیست (۱۶۹۹ـ۱۷۷۹)

[[پرونده:26011400.jpg|پیوند=https://wikijoo.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:26011400.jpg|بندانگشتی|پوست کندن شلغم توسط زن 1740، یکی از آثار ژان باپتیست شاردن]]
شاردَن، ژان باپتیسْت (۱۶۹۹ـ۱۷۷۹)(Chardin, Jean-Baptiste)

نقاش فرانسوی. بازنمایی طبیعت‌گرایانۀ<ref>naturalistic</ref> اشیا و تصویرِ صحنه‌های خانگی<ref>domestic scenes</ref>، مضامین آثار اویند، که سنّت هلندی را به‌یاد می‌آورند. آثارش با کارهای معاصرانش، نقاشان روکوکو<ref>rococo</ref>، هیچ‌گونه هم‌خوانی نداشت. اسلوب فردی‌اش بر استفاده از لایه‌های متوالی رنگ برای دستیابی به رنگ‌مایه‌ای عمیق، مبتنی بود. اغلب از برجسته‌ترین نقاشان صحنه‌های زندگی روزمره<ref>genre scenes</ref> برشمرده می‌شود. شاردَن شاگرد یا دستیار نقاشانی همچون کوئاپل<ref>Coypel</ref> و وان‌لو<ref>Van Loo</ref> بود، و از ابتدای کارش به آثار نقش اشیا فلاندری<ref>Flemish</ref> و هلندی تمایل یافت که در فرانسۀ اوایل قرن ۱۸ رواج داشت؛ لیکن شیوه‌ای که پروراند با آثار هلندی و نیز با ظرافت مشهود در آثار ژان ـ باپتیست اودری<ref>Jean-Baptiste Oudry</ref> یا باپتیست مونوایه<ref>Baptiste Monnoyer</ref> تفاوت دارد. هنرش که در «عصر تصنع‌گرایی» لوئی پانزدهم و فرانسوآ بوشه<ref>François Boucher</ref>، ماهیتی واقع‌گرا<ref>realist</ref> داشت، شهادتی تصویری از وجود یک بورژوازی شهرنشین و فرهیخته است که از دربار و نیز از روستاییان کشاورز، متمایز است. شاردن سراسر زندگی خود را در چنین محیطی در پاریس، با آرامش سپری کرد. نیکُلا دُ لارژیلی‌یِر<ref>Nicolas de Largillièrre</ref> نخستین نقاشی‌های نقش اشیای او، ازجمله تابلوی ''یخ‌بازی''<ref>''The Skate''</ref> (لوور<ref>Louvre</ref>، پاریس)، را بسیار ستود، و شاردن بی‌درنگ از طریق وی به آکادمی راه یافت. هیچ‌گاه از هنرش پول چندانی به‌دست نیاورد و از ۱۷۵۲ از پادشاه مستمری دریافت کرد؛ در ۱۷۵۷ در لوور، جایگاهی به آثار او اختصاص یافت. شاردَن به‌سبب طراحی‌های بزرگ و بررسی‌هایش در ویژگی‌های نور، در میان نقاشان قرن ۱۷ فرانسه، هنرمندی «نوگرا» به‌شمار می‌آید. جلوه‌های خاصِ نوری را، در نقاشی از پیکر انسان (ازجمله در تابلوی''بانوی مهمان‌دار''<ref>''La Pourvoyeuse''</ref>، لوور)، و نیز در نقاشی از ظروف و خوردنی‌ها پرتجمل؛ به‌کار می‌گرفت، این ویژگی به آثارش وقار و جذابیّت خاصی می‌بخشید. در اواخر عمر به نقاشی با پاستل<ref>pastel</ref> روآورد، همچون تابلویی از تک‌چهرۀ خودش (لوور). شاردن با کیفیت ساختاریِ آثارش، که تحسین کوبیست‌<ref>cubist</ref>ها را برانگیخت، و استفاده از رنگ‌های مُنکسر، که امپرسیونیستی<ref>Impressionist</ref> خوانده می‌شود، عشق به چیزهای ساده و بی‌پیرایه را درآمیخت؛ جوهرۀ نبوغش در چنین اموری نهفته است. کشف زیبایی مکنون در سادگی، هنر او را هم‌ردیف هنر ورمیر<ref>Vermeer</ref> قرار می‌دهد.

&nbsp;

----

[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] 
[[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]]
<references />